۱۳۹۲ اسفند ۷, چهارشنبه

رسانه های مجازی و اصناف

در نقد و آسیب شناسی اعتراضات 88 و اتفاقات بعد از آن مطالب بسیار زیادی گفته شده که تقریبا اکثر نقد ها روی یک موضوع  توافق داشتند : قشر فعال در اعتراضات 88 و به خصوص پیگیر در ماه های بعد از اوج آن ؛ بیشتر از قشر متوسط جامعه شهری در شهرهای بزرگ و بیشتر از همه تهران بودند و این بخش از جامعه ارتباط بسیار بسیار ضعیف و ناچیزی با سایر اقشار جامعه در سایر نقاط کشور داشت و به همین دلیل در زمان اوج گرفتن فشار ها از طرف حکومت فاقد پشتیبانی و حمایت لازم از طرف سایرین قرار گرفتند . 
اما اکنون  که بیش از چهار سال از اعتراضات 88 گذشته باقی ماندگان  آن اعتراضات  که در امر ارتباطات و رسانه فعال هستند با توجه به اینکه جریان اعتراضات را پایان نیافته و مستمر و در جریان میدانند  چه رویکردی را پیش گرفته اند؟
 این رسانه ها که تقریبا تمامشان در محیط های مجازی فعال هستند و از تریبونهای متعدد ( اطلاعی از میزان استقبال و مخاطب آنها ندارم )  به صورت سایت خبری یا بولتن و نشریه و یا آی دی های حقیقی و استعاری کاربری فعالیت میکنند چه رویکردی برای ارتباط و تعامل با سایر طیفهای منتقد و معترض در پیش گرفته اند ؟ چیزی که بیشتر به چشم نگارنده آمده صرفا مانور تبلیغاتی و خبر رسانی روی افراد نزدیک به همان خط فکری میباشد . در حالی که یک خبر کوچک از یک ملاقات و یا ... به صورت هماهنگ از طرف افراد و سایتها  در شبکه های مجازی و سایتهای مرتبط پخش میشود . خبرهائی از قبیل بازداشت و حتی ربایش فعالان صنفی ( به خصوص  اصناف کارگری  در این ماه های اخیر) مورد توجه این گروه نیست . طبعا انتظار همراهی و پشتیبانی سایر طیفهای جامعه از این جریان و افراد نزدیک به آن نیز انتظار بجائی نبوده و سمپاتی سایر طیفها با آنها  به مرور کاهش پیدا کرده و نظر افکار عمومی تا آن حد نسبت به این جریان و افراد مرتبط کم اهمیت میشود که میتوان گفت این جریان فاقد پایگاه و پشتوانه قابل تامل  در بطن جامعه خواهد شد .
اما از سوی دیگر جریانهای کوچک و پراکنده صنفی که طی یکی دو سال اخیر به خاطر بحرانهای اقتصادی حاکم در جامعه فعالیتهای خود را بسیار گسترش داده اند با یک نوع عدم اطمینان نسبت به  جریانهای موسوم به سیاسی درون کشور درگیر هستند که بنا به دلایلی از برقراری ارتباط با این جریانها و افراد نزدیک به آنها نیز پرهیز میکنند ( مهمترین دلیل البته صنفی نگه داشتن فعالیتها و پرهیز از  شبهه سیاسی بودن آنهاست که هر چند به ظاهر باید هزینه این فعالیتها را کاهش بدهد ولی در عمل چنین نبوده ).
در این اوضاع جریانهای نوپای صنفی در کشور فعالیتهای خود را به نحوی پی گیری میکنند که به لحاظ عدم ارتباط با طیفهائی که توان ارائه نظریات اقتصادی و اجتماعی و راهبردی به آنها را دارند مجبور به استفاده از روشهای سعی و خطا شده و گاها نیاز دارند که چرخ را دوباره اختراع کنند و این روند رسیدن به مطالباتشان را بسیار کند تر از آنچه باید باشد می کند .
اما در نهایت این اصناف هستند که هر چند به سختی و دشواری و بدون پشتیبانی رسانه ای و ارتباط با سایرین به سمت خواسته های خود حرکت میکنند و به تدریج توان شکل دادن رسانه و ارتباط  گیری با سایر اصناف و غیره را خواهند یافت ولی در عوض جریانی که با تکیه بر رسانه های فعلی خود در فضای مجازی ؛ صرفا افراد خاص مورد نظر خود را رسانه ای می کنند به تدریج به حاشیه رانده شده و به زودی فقط  در حد همان رسانه های مجازی خود باقی خواهند ماند .

۱۳۹۲ بهمن ۲۹, سه‌شنبه

امون ازاون آخر

موضوع بستن فیلتر شکنها و فلان و غیره رو دنبال میکردم  فکر میکردم آخرش چی میشه ؟ یه دفعه یه قدم رفتم عقب تر و به کلیت موضوعات سعی کردم نگاه کنم ؛
اول . قبل از بیماری باید پیشگیری کرد
دوم . علایم بیماری که خودش رو نشون میده باید سریع درمان رو شروع کرد
سوم . وقتی بیماری پیشرفت کرده باید خیلی دقت کرد . به جزئیات اهمیت داد . دستور العملها رو رعایت کرد . هزینه کرد .
چهارم  . وقتی بیماری حاد و بحرانی میشه باید به خیلی چیزها تن داد  و از خیلی چیزها گذشت  . جراحی ؛  قطع عضو ؛ درمانهای خاص و عذاب آور و ...
آخر . آخ آخ آخ . امان از اون آخر . دکترت هم  آدم باشه و ادا اصول در نیاره . تو روت بخنده و آروم بهت بگه :  بسه دیگه ؛ برو برا خودت  . چیزیش نمونده دیگه . خودتو آزار نده . برو برا خودت باش این آخرش رو  .
آخ آخ آخ . امون ازاون آخر