۱۳۹۳ آبان ۲۷, سه‌شنبه

خشونت به مثابه راهکار

از حرف تا به عمل چقدر راه هست ؟ گاهی بسیار کوتاه و گاه آنچنان دور که حرف هرگز به عمل نمی نشیند .
رویکردهای خشن در گفتار و نوشتار هر چند در بیشتر اوقات  طعنه به طنز موقعیت است ولی در کنه این کنایه ها چه چیزی دیده میشود ؟ چند بار با نوشته هائی با این مضامین که " لیاخوف کجائی  که یادت به خیر "  یا  " هیتلر یه چیزی میدونست که داشت نسل اینا رو از ریشه میزد " و ..... در نوشته های شبکه های مجازی مواجه شدید ؟ اینکه فشار رفتار مجلس  ( فرمایشی ) واکنشی  برای یاد آوری به توپ بستن مجلس توسط لیاخوف روسی باشد یا جنایات اسرائیل در نوار غزه طعنه هائی از کشتار یهودیان در داخائو و آشویتس و ... را سر زبانها بیندازد نشان از چیست ؟ اجازه بدهید از آن سوی جوب و اعمالی چون اسید پاشی و چماق واعدام و شلاق و غیره چیزی نگوئیم و صرفا به اهالی مقیم همین سمت جوب فکر کنیم . این مقدار ارجاع به خشونت هر چقدرش هم که طنز و هجو صرف باشد باز هم بیانگر این موضوع است که خشونت به مثابه راهکار یکی از گزینه های روی میز شده و هر روز طرفدارن بیشتری پیدا میکند .

۱۳۹۳ آبان ۱۸, یکشنبه

نقد هائی فجیع تر از متن

موضوع : خانم کلادیو رومانی  که یک مدل  حرفه ایه قراره توی لیگ ایتالیا داوری کنه عکسهای ایشون با جاذبه های جنسیشون توی نت فارسی فراوان به چشم میاد  .
 آقای امیر مهدی ژوله در فیسبوکشون مطلبی برای خنداندن دیگران مینویسن که بازتاب زیادی داشته . این که متن قابل دفاع نیست موضوع اصلی نیست چون از نظر بنده متن ایشون بسیار چیپ و به قولی زرده . یک متن سرسری برای جلب توجه مخاطب عام با شوخیهائ که اشارات زیر کمری داره ( که در ماهیت این شوخیها جای بحث بسیار زیاده ) اما نکته اصلی نقدهائی هست که به این متن شده . عباراتی شبیه  " متنى كه در آن تمناى خوابيدن موج مى زند " ( برای توضیح این که چه متنهائی سکسیتی هستند که متن آقای ژوله رو هم اینطور تشخیص دادند ) یا اینطور " مردانی که «ده بار می‌برند عقب و میارند جلو» تا به ارگاسم جنسی برسند."  ( این که کسی مدعی میشه با  طعنه عقب و جلو بردن فیلم که اشاره به فعالیت جنسی هم دارد  کسی ارضای جنسی میشود شما رو یاد چه گروهی میندازه ؟ البته اونها صرفا مدعی تحریک شدن آقایون میشن ولی اینبار بحث ارضا شدن هم مطرحه )
یک نکته در این بحث اینه که ادبیات سخیف و شوخیهای سکسی در فضای مجازی فارسی بسیار گسترش پیدا کرده . از نوع فجیع و فحاشانه اون که در توییتر فارسی موج میزنه تا نوع چیپ و بیمزه اون در فیسبوک و گوگل پلاس و ...
اما نکته مورد نظر من نه این ادبیات چیپ که نوع نقد هائی هست که به نوشته آقای ژوله شده . نقدهائی با منشا ایدئولوژیک . وقتی ایدئولوژیستها وارد عرصه فرهنگ میشن و قصد اصلاح فرهنگ روبا تکیه بر ایدئولوژی خودشون  میکنن  فرقی نداره که اسلامگرای افراطی باشن یا چپ  ؛ نتیجه هر دو فاجعه است
یا از یک سوی پشت بام می افتند که هر نوع پوشش زیبا منجر به تحریک جنسی مردها میشه و کار رو تا اسید پاشی جلو میبرند یا از سوی دیگه بام می افتند که عده ای با عبارتهای مربوط به سکس  دارن ارضای جنسی میشن و یا  میل به همخوابگی دارن  و ...  و کار رو تا رسیدن به  نوع نگاه به سکس در آرمان شهرهاشون  مانند  1984 جورج اورول  مایلند پیش ببرند
لازمه که به ورود هر طیفی از  ایدئولوژیستها چه اسلامگرا و چه چپ و غیره  به وادی فرهنگ نه بگیم .