در داخل ایران خیلی ازرسانه ها و افراد چشم به سفر رئیس جمهور به آمریکا دارند . امیدی نهان و آشکار به بهبود روابط بین ایران و آمریکا که بتواند منجر به کاهش تنش های سیاسی و فشارهای اقتصادی بر ایران باشد . با اینکه رهبری به صراحت به نظامیان تند رو اخطار داد که در موضوع دخالت نکنند ولی باز هم شاهد موضع گیریهای تند برخی از مسئولین سپاه در تهدید امریکا بودیم . و این نشان دهنده عدم ثبات در مواضع ایران به چشم خواهد آمد .
اما امریکا
آمریکا طی سالهای اخیر با کمک اسرائیل پروژه ایران هراسی را با قدرت تمام پیش برده و انصافا مسئولین عالی رتبه داخلی و نیزغیر مسئولین دون پایه بیشترین کمک را در این زمینه به آنها کردند و نتیجه این پروژه برای آمریکا قراردادهای میلیاردی با کشورهای منطقه جهت فروش تسلیحات نظامی بوده . قرار دادهائی که گاها از بودجه یک سال کشور ما فراتر است . مختصر اینکه اگر امریکا این دشمنی دیرین را معتدل کند طبعا درآمد های زیادی را از دست خواهد داد ؛ پس به دنبال چه چیزی باید باشد ؟ در عوض کاهش میزان فروش اسلحه در منطقه چه چیزی به دست خواهد آورد ؟ آیا واقعا منافع آمریکا در بهبود روابط با ایران است ؟
در خصوص سوریه شاهد هستیم که شرایط با همکاری نسبی اسد در خصوص تجهیزات سلاح های کشتار جمعی دارد منجر به این میشود که حمله نظامی به سوریه را منتفی کند. من ترجیح میدم که بگم فعلا منتفی کند . چون بعد از اینکه خیال غرب از سلاح های شیمیائی اسد راحت شد درگیریهای داخلی سوریه تمام نمیشود و با حمایت قطر و عربستان تشدید هم خواهد شد و شاید بعد از چندین ماه کار دوباره به جائی برسد که غرب نیاز بداند در این باره دخالت نظامی کند که البته فاکتورهای بسیار زیادی در این موضوع دخیل خواهند بود منجمله احتمال تمایل اسرائیل به باقی ماندن شرایط بی ثباتی و جنگ داخلی در سوریه و ...
در خصوص ایران موضوع چگونه میتواند باشد ؟ احتمال تعلیق غنی سازی بیست درصدی و بالاتر ؛ همکاری بیشتر با سازمان انرژی اتمی ؛ کاهش حمایت از حزب الله لبنان و اسد ؛ و .... در عین این که همه این موارد احتمالی میتواند مورد استقبال آمریکا قرار بگیرد ولی در نهایت منافع آمریکا چگونه لحاظ خواهد شد ؟ ممکن است اوباما و دموکراتها هم نیاز به این داشته باشند که خود را پیروز پروژه تحریم معرفی کنند و با تبلیغات مناسب در این زمینه پیشنهادات احتمالی ایران را بپذیرند و در خصوص کاهش تحریمها اقداماتی را انجام دهند ولی نهایتا با تضعیف پروژه ایران هراسی منافعی را از دست خواهند داد که بعید میرسد بتوانند جایگزین روشنی از دید ناظر بیرونی برای آن مشخص کنند . این سناریو هم اصلا بعید نیست که امریکا در میانه راه ایران را متهم به دفع الوقت کند و پیشنهادات ایران را ناکافی اعلام کند تا صرفا وجه مصالحه جویانه از خود را به جهان ارائه کند و بعد درب کماکان بر همان منوال قدیم بچرخد .
در هر صورت جدا از این که در چند روز آینده رسانه های داخلی و خارجی چه ارزیابی از میزان موفقیت نزدیکی ایران و غرب داشته باشند ؛ شرایط پیش آمده امکان تغییرات متفاوت با انتظارات عمومی را خواهد داشت . چرا که میزان منافع کشورهای دو طرف دعواست و تبیین یک بازی برد برد بدون تبیین منافع قابل تامین قابل تصور نیست .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر