۱۳۹۳ تیر ۱۶, دوشنبه

فعالیت در روزنامه های رسمی یا سایتهای خبری غیر رسمی ؟

هزینه های فعالیت مطبوعاتی بالاست . بالا بوده . کم هم نشده . هر چند روز یک بار خبر بازداشت ؛ صدور حکم های سنگین و ... درباره روزنامه نگاران وطنی به گوش میرسه . میزان سانسور اونقدر بالاست که خود سانسوری مطبوعات خودش کفایت میکنه برای افت کیفیت نشریه ها .
از منظر صنفی اگر به موضوع نگاه کنیم در هرشرایط  باید نشریه ها منتشر بشن و عوامل دست اندرکار مطبوعات شغل خودشون رو حفظ کنن .
از منظر اطلاع رسانی  که نگاه میکنی اولین سوال و جدی ترین سوال میشه این که " آیا ارزشش رو داره ؟ "
دنیای اینترنتی دنیای جدیدی شده با روابط و امکانات متفاوت . فلان روزنامه نگار که نشریه اش تیراژ ناچیزی داره در فیسبوکش ده ها و گاهی صد ها برابر تیراژ نشریه ؛ خواننده داره . هزینه چاپ و نشر و ... نداره . مطابق نظر خودش و واو به واو مطابق نوشته های خودش منتشر میشه بدون جرح و تعدیل و سانسور . زمانی نه چندان دور باید سالها زحمت میکشیدی تا اسمی در مطبوعات درکنی و نوشته هات مورد توجه قرار بگیره و خونده بشه ؛ ولی الان به لطف دنیای جدید نوشته های خوب خیلی زیاد دست به دست میشن و مخاطب خودشون رو پیدا میکنن ( هر چند در بین انبوه مطالب با رویکردهای متفاوت که قصد ارزشگزاری روشون رو ندارم ممکنه گم هم بشن ) . 
مخاطبین ( مصرف کننده ها ) آیا نگاه سنتی به نشریات دارای مجوز دارن و براشون ارزش خاصی داره ؟ یا بیشتر به سایتهای خبری سانسور نشده و آزاد مراجعه میکنن ؟ 
سوال اصلی اینه که در شرایط فعلی انتشار روزنامه ها با رویکردهای سیاسی و اجتماعی ارزش داره ؟ یا بهتر بگم کاربرد داره ؟ 
سالهاست ( بعد از توقیف های فله ای مطبوعات ) روزنامه و مجله نمیخرم . با گسترش نت ؛ اخبار و مطالب رو از این طریق دنبال میکنم . به جای مقاله های خوبی که سالهای دور در نشریات میشد خوند از طریق پیجها و وبلاگها مطالب خوب و بدون سانسور میخونم . 
و از بازداشت و زندانی شدن روزنامه نگارها ناراحت میشم . 
حدود پنج ساله که تلوزیون ایران رو اصلا نگاه نمیکنم ؛ با این همه شبکه های ماهواره ای و فیلم و سریالهای دانلودی و .... دیگه چه نیازی به تلوزیون ایران و با همین نگاه با وجود این همه سایت و وبلاگ و پیج چه نیازی به نشریاتی که باید زیر نظر این حکومت منتشر بشن ؟

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر